Lieve mensen,

Na onze laatste avonturen werd het tijd voor het laatste land van bestemming...de oude Nederlandse kolonie Indonesië! Vaak kregen we van medereizigers de vraag wat we in hier in godsnaam drie hele maanden gingen doen (2 weken is toch genoeg?!), maar we kunnen inmiddels vertellen dat Indonesië een ENORM land is met maar liefst 17000 eilanden die allemaal verschillende en interessante dingen te bieden hebben en dat drie maanden nog steeds veels te kort zijn!

Terwijl Nico spannende (duik)avonturen beleefde op het Thaise Koh Tao, mochten Annika en Pieter de aftrap maken op Java. Nadat het personeel van Air Asia Pieter had omgeroepen in het vliegtuig om er zeker van te zijn dat hij ook in het vliegtuig zat, was het tijd om te gaan! We begonnen bij de culturele hoofdstad Yogyakarta. We hebben de prachtige hindoeïstische Prambanan tempels en balletvoorstelling bezocht en de volgende dag bij zonsopgang de boeddhistische Borobudur tempel opgeklommen met een adembenemend uitzicht over de jungle en vulkanen! We leken alleen op de wereld met de geluiden van de apen op de achtergrond totdat bleek dat een lokale school 'Engelse les' had op de tempel. Dus werden we achtervolgd door groepjes giechelende meisjes en verlegen jongens om de standaard vragen te beantwoorden terwijl hun leraar alles zorgvuldig opnam op de camera. Maar dit waren niet de enige stalkers die we hebben gehad, de straatverkopers die 'Batik' schilderijen aan ons wilde verkopen bleven als vliegen om ons heen zwerven. Uiteindelijk zijn we samen naar een kunstgalerij van de overheid gegaan en hebben officieel ons eerste schilderij gekocht voor het nieuwe appartement:) Per voet hebben we de overblijfselen van de Nederlanders bekeken en tot ons genoegen merkten we dat de Indonesische bevolking graag een praatje met ons maakte, tenslotte zijn de Nederlanders niet zulke lieverdjes geweest in de vorige 3 eeuwen... Per riksja vonden we onze weg weer naar het hotel. Pieter wilde de riksja-man graag wat werk uit handen nemen en besloot te fietsen met Annika en de zeer naar zweet ruikende riksjaman een stuk naar het hotel te fietsen. Deze riksjaman kreeg het echter doodsbenauwd en gaf zenuwachtige aanwijzingen zodat Pieter niet de eerste de beste auto zou aanrijden...

Maar omdat we Nederlanders zijn en het fietsen zo goed beviel, besloten we in Solo (oude Surakarta) een hele fietstoer te doen. Omdat we geen gedetailleerde kaart hadden kwamen we in eerste instantie niet verder dan het paleis van de stad waar we beide tijdens de rondleiding ons best moesten doen om niet inslaap te vallen. Eenmaal weer buiten moesten we eerst een groene volhardige salamander van het stuur van Annika verwijderd zien te krijgen (die werd door de locals met z'n staart de boom ingeslingerd!) om vervolgens te overleggen waar we wel zin hadden om heen te fietsen. En PLOP zoals in een sprookje als je iets wenst, stond er ineens een klein iel mannetje voor ons! Met een nat A4-tje liet hij foto's zien waarmee hij wilde aantonen dat hij een fietsgids was die ons de hele omgeving kon laten zien. Na een kleine onderhandeling zijn we met Daniel in zee gegaan en ontdekte we meteen Daniel niet zo'n stabiele fietser was en het chaotische verkeer toch niet zo veilig bleek:) Binnen 5 minuten werd voor onze ogen een motorrijder geschept door een auto, werd Daniel bijna van zijn fiets gereden door een bus en nog even later slipte zijn fiets in het zand, blokkeerde zijn stuur en viel hij voorruit op zijn snufferd op de straat! Gelukkig bleek de rest van de dag soepel te lopen. Met dansende handjes (zo geven ze hier links en rechts aan) loosde hij ons veilig door het verkeer. Onze eerste stop was bij een rijstecracker familiebedrijf, daarna fietsten we langs de prachtige rijstvelden waar Annika eindelijk uitgelegd kreeg waar de rijstkorrels in de plant verstopt zaten. We hebben een dorpje gezien dat zich toelegden op het maken van dakpannen en gongs en als laatste stop een kleine schuur waar ze arrack (rijstewijn) maakten en ze je graag een arrack attack gaven:) Om werkelijk alles uit de dag te halen wat erin zat, wilden we 's avonds naar een poppentheater waar Java om bekend staat. Door de kaartleestechnieken van Annika hebben we dit theater echter nooit gevonden, maar bij toeval belanden we op een lokale kermis! Als enige buitenlanders werden we nieuwsgierig aangekeken maar we besloten om helemaal mee te gaan met het feest! De kermisattracties bestonden uit spelletjes uit de vorige eeuw zoals ballen gooien in gaten die kleiner waren dan de bal... Pieter had dan ook erg veel moeite om prijzen te winnen, terwijl Annika de een na de andere ijsthee en chocoladekoekjes won! Deze hebben we uitgedeeld aan de locals en daarna werden we door een geblondeerde hippie, volgens pieter een oorlogsveteraan, de dansvloer opgetrokken! Deze heupwiegende hippie bleek iets te soepel waardoor de andere optie van lijndansen ineens erg aantrekkelijk werd. En zo kwam het dat we de rest van de avond op de muziek van een lokale band met de locals aan het lijndansen waren, nooit geweten dat het zo leuk kon zijn!

Daarna zijn we verder gereist met de trein, want wat is er nu leuker dan met de trein reizen?! De eerste indruk maakte ons echter lichtelijk ongerust...de hele trein zat VOLGESTAMPT met rokende Indonesiërs en de plaatsen waar je eventueel nog kon zitten stonden volgestapeld met tassen en dozen. Op zoek naar een plek zijn we de hele trein doorgelopen en uiteindelijk bleek de laatste wagon wonderbaarlijk rustig. Dit bleek de wagon waar alle treinverkopers met hun goederen zaten en die ons redelijk met rust lieten. Naarmate de reis vorderde, werd het drukker en waar we eerst alleen op een bankje zaten, zaten we laten opgepropt met z'n drieën op een bankje. Onze medepassagiers werden onze nieuwe vrienden. Van een katholieke pastoor die Engelse en Indonesische kerstliederen met ons zong, tot studenten en professoren die ons de lokale lekkernijen lieten proeven. Zo vlogen die 10 uur treinen zo voorbij!

Maar toen waren we nog niet helemaal waar we wilden zijn. Met een verouderd minibusje vertrokken we in het donker richting de Bromo vulkaan! Hoe dichterbij we kwamen, hoe stijler de bergen werden en hoe overhitter onze motor werd...Onze chauffeur bleek een huis-tuin-en-keuken-auto-monteur die bij een hotel een paar emmers koud water over de motor gooide om hem af te koelen. Daarna lukte het nog niet helemaal om de motor te starten dus besloot hij om de bus de berg achteruit (in het donker met dikke mist!!!) te rollen en hem zo met de koppeling te starten! Terwijl Annika op de achterbank zat te flippen kwam pieter gelukkig achter de auto aangerend om haar te redden! haha Na een lange dag waren we aangekomen bij het Bromo-Tengger-Semeru National Park.
Wat een prachtig natuur gebied! Overdag rondgelopen op een plateau tussen de vulkanen en de grote krater van de Bromo opgeklommen! Van superhelder weer waar de verschillende kleuren rood, groen, wit en blauw prachtig uitkwamen, tot dikke mist waar de trap omlaag weer moeilijk te vinden was. De volgende nacht om 3 uur opgestaan om met z'n tweeën en een kleine zaklamp de vulkaan Penanjakan te beklimmen. Een lokale gids had op een A4-tje getekend hoe we de weg konden vinden: lopen totdat je over een brug gaat, dan rechtsaf, doorlopen tot de grote stenen en dan weer linksaf en dan omhoog...Dat is toch best lastig in het pikkedonker!! Blaffende honden maakten ons wat schichtig, er waren geen mensen om hulp te vragen maar uiteindelijk hebben we het pas omhoog gevonden! Het leek alsof er al lange tijd niemand had gelopen, want het pad was soms niet te zien omdat het volgegroeid was met bebossing. En toen kwam er een punt met alleen maar rotsen...bleek dat we nog echt een stukje berg moesten klimmen! Na twee uur zwoegen kwamen we bovenop de vulkaan om daar een exclusieve zonsopgang te zien....maar dit bleek een enorme domper!!! Stonden er meer dan 300 toeristen die met een jeepje omhoog waren gebracht! Toen zijn we snel weer 100 meter naar beneden gerent en daar hadden we uiteindelijk samen met twee meisjes uit Papua onze exclusieve zonsopgang....en wat voor een!! Ongelofelijk mooi uitzicht over de vulkanenreeks die veranderde in de kleuren van de ochtendglorie...onvergetelijk!

Na het islamitisch Java werd het tijd voor het hindoeïstisch Bali! Hier werd het team Naan en Nico na 3 weken weer herenigd en zijn we met zn drieeen verder gereist! Het culturele Ubud was onze uitvalsbasis vanwaar we Bali gingen verkennen. Ubud is bezaaid met tempels en kleine offers aan de goden, traditioneel geklede mensen en straten worden vaak afgezet voor ceremonies met veel mooi verklede mensen en muziek. Nico had nog even moeite met de omschakeling van de cultuur want trapte de offertjes die op de grond lagen hartstikke plat of meters de andere kant op:) Maar buiten Ubud was nog veel meer te zien. Met een gehuurde mountain bike zijn we in een taxi naar het hoogste punt van de vulkaan gereden om vervolgens langs de onverharde wegen weer naar beneden te crossen! Pieter las de kaart, maar locals wezen graag de weg als we om Ubud riepen. De weg leidde ons langs de sawa's (rijstvelden) en door allelei kleine desa's (dorpjes) waar we bij een klein vrouwtje de lekkerste lunch van Bali hebben gegeten op een bananenblad! Om nog een stukje verder te gaan hebben we de volgende dag scooters gehuurd om naar het noorden te gaan. Tot onze spijt hebben we dat nooit gehaald omdat we in zo'n enorme regenbui terecht kwamen dat we minstend 3 uur moesten schuilen in een treurig wegrestaurant waar Pieter en Nico hun frustraties hebben verzacht met het eten van pisang goreng! Maar blijkbaar hadden we toch nog niet genoeg van water want bij terugkomst hadden we onze raftingtrip voor de volgende dag alweer geboekt! Op de rivier die gebed lag in een geweldig diepe vallei met jungle, stapten we in een opblaasbootje om vervolgens de rivier met zijn white-water rapids en watervallen (vooruit/achteruit maakte niet uit) af te knallen! Maar het actieve moest natuurlijk worden gecompenseerd door wat minder fysiek actieve dingen. Uit de vele dansvoorstellingen die de Balinezen aanbieden zijn we naar de Ketjak dans voorstelling gegaan. Het hindoeistische verhaal van Ramajana werd gespeeld door prachtig verkleedde mensen in een kring van ongeveer 100 zittende/dansende mannen die de hele voorstelling ritmische geluiden maakte: ketjakketjakketjakketjakketjak ketjak OE ketjakketjakketjakketjakketjakketjak OE ketjakketjakketjakketjakketjakketjak OE!!!! Dit komt waarschijnlijk niet zo goed over in dit verhaal maar het gaf een enorme energie en de eerste voorstelling waar je niet na een uurtje in slaap dreigt te vallen:) Zelfs na de voorstelling liepen we nog stuiterend over straat waarbij we alle geluiden en moves immiteerde! Om ook nog wat voor de thuisblijvers te kunnen betekenen, besloten we als laatste om een Balinese kookles te doen zodat we thuis voor jullie een lekkere rijsttafel kunnen bereiden! Helaas voor Annika had een darmbacterie haar te pakken, wat betekende voor Nico en Pieter dat ze extra konden snoepen van Annika's gerechten naast hun eigen 9-gangen (!!!) menu. De gerechten waren overheerlijk maar na 4 uur koken konden Nico en Pieter alleen nog maar puffen en kreunen omdat ze wel erg vol zaten...haha

Vanaf Bali zijn we met de bus-boot-bus-boot, na een lange dag reizen vol maffiabaasjes die ons wilden afzetten terecht gekomen in het paradijs...Gili Air!! Gili Air is het eiland der eilanden! Je hoeft niet meer verder te zoeken. Geen auto's, brommers of andere motorische voertuigen mogen dit eiland betreden. Hier beweeg je je per paard-en-wagen, de benenwagen of een lowrider bike! Er is geen politie, het eilandhoofd houd alles netjes in de gaten. Witte stranden, iddylisch blauwe zee, prachtig koraal voor de kust en als je in de zee liep moest je oppassen dat je niet op een schilpad stapt! Omdat het laagseizoen was waren er weinig toeristen en hadden we de houten baruga (strandhutjes) met de chill kussens voor onszelf en was het altijd happy hour! We zijn de eerste dag geadopteerd door een lokale vrouw genaamd Susy en haar familie. We sliepen in een mooie bungalow bij haar in de tuin en hingen aan de bar bij haar chill-out cafe waar ze de lekkerste gado-gado en curry's maakten. Elke dag was het supermooi snorkelen, cocktails drinken en genieten van de prachtige zonsondergangen! We hebben nog een dagje een catamaran gehuurd om naar de verschillende eilandjes te zeilen, achter de boot te hangen en op andere snorkelpunten te stoppen. Om de onderwaterwereld nog meer te verkennen zijn Pieter en Annika nog een paar keer gaan duiken! Van prachtige koraalrotsen waar allemaal mooie gekleurde en vreemde vissen, zeepaardjes, octopussen en (slapende) schilpadden te zien waren tot zandvlakten met dood koraal waar we op zoek waren naar mantaroggen. De manta's hebben we helaas niet gevonden maar wel een devilray wat hetzelfde is alleen in een kleinere versie (1,5 meter)!

Maar aan alle goede dingen komt een eind:( Voor Pieter was het tijd om weer naar huis te gaan. Wij hebben onze plannen wel tien keer omgegooid en uiteindelijk hebben we besloten dat we graag even op een vaste plak wilde zitten en ons nuttig wilde maken met vrijwilligerswerk. Hierover meer in het volgende verhaal dat snel volgt...


Heel veel liefs,

Naan & Nico & Pieter